Aluminium uit voedingsmiddelen verhoogt risico op ziekte van Alzheimer

Aluminium is een toxisch mineraal zonder bekende biologische functie. Uit een natuurlijk samengestelde voeding en uit drinkwater wordt dagelijks 7 tot 9 milligram opgenomen. Sommige bakpoeders en zuurteregelaars welke als additieven worden toegepast bevatten hoge concentraties aluminium. Aluminium wordt in verband gebracht met de ziekte van Alzheimer. Reeds in 1911 waarschuwde William Gies voor de gevaren van aluminium als voedseladditief. Hij beschreef de effecten van aluminium bevattend bakpoeder in brood en biskwie bij honden en mensen. Hoge concentraties aluminium worden nog steeds aangetroffen in sommige hoog bewerkte voedingsmiddelen, zoals biskwie, pannekoeken, cake, Amerikaanse kaas en chocoladepudding. Door dr. Mary Rogers en dr. David Simon van het State University of New York Health Center, Syracuse, Verenigde Staten, werd gekeken naar een mogelijk verband tussen aluminium in de voeding en het risico op de ziekte van Alzheimer. In een casus gecontroleerde studie werden 23 patiënten met de ziekte van Alzheimer vergeleken met 23 overeenkomende gezonde personen als controlegroep. Omtrent de voedingsgewoonten werden gegevens verzameld via echtgenotes of dochters van de patiënten. De eerste resultaten tonen ruwweg een risicoverhoging met een factor 2,0 door de consumptie van voedingsmiddelen met kunstmatig verhoogd aluminiumgehalte. Het betreft hoog bewerkte voedingsmiddelen zoals pannekoeken, wafels, biskwie, muffins, maisbrood, tortilla's, Amerikaanse kaas, chocoladepudding, chocoladedrank, tafelzout en kauwgom. De consumptie van thee was niet verbonden met een risicoverhoging. Als voorbeeld noemen de onderzoekers de consumptie van 28 gram Amerikaanse kaas en een biskwie, dit levert al 20 milligram aluminium. Rogers en Simon omschrijven de huidige situatie van aluminium in de dagelijkse voeding als een grootschalig experiment, waarbij sommige personen relatief grote hoeveelheden aluminium consumeren en anderen niet, terwijl de effecten op langere termijn niet onderzocht zijn.