Astaxanthine voorkomt spierdystrofie

Onder redactie van Dr. Gert Schuitemaker Gert Schuitemaker

Onder redactie van Dr. Gert Schuitemaker

4 min

Per 48 uur kun je als gast 2 artikelen gratis lezen; dit is gratis artikel 1 van 2.

Neem een digitaal abonnement  of Inloggen als abonnee
Astaxanthine gaat spierdystrofie tegen door de celmembranen te beschermen tegen oxidatieve stress.
Het is bekend dat immobilisatie door bijvoorbeeld het hebben van een spalk kan leiden tot spierdystrofie. Al eerder werd aangetoond dat oxidatieve stress een factor is bij dystrofie. Oxidatieve stress leidt tot oxidatie van vetten en uiteindelijk tot beschadiging van de celmembraan en het endoplasmatisch reticulum. Hierdoor neemt de instroom van calciumionen in het cytoplasma toe en vermindert de spanning in de cel. De toename van calciumionen leidt tot een activatie van proteasen. Daarnaast lekken ijzerionen en ROS in het cytoplasma door beschadiging van de membranen van de mitochondriën met als gevolg ubiquitinatie van eiwitten. Dit is een proces waarbij een eiwit onwerkzaam wordt door binding van de stof ubiquitine aan het eiwit.
Het gebruik van antioxidanten zoals vitamine E en bètacaroteen ter voorkoming van spierdystrofie blijft discutabel. In deze dierstudie werd het effect van astaxanthine op dystrofie onderzocht. Van deze stof uit de alg Haematococcus pluvialis is bekend dat het de celmembraan beschermt door het helemaal te overspannen, dus van de binnenkant tot aan de buitenkant van de membraan. Andere antioxidanten hebben deze eigenschap niet. Zo beschermt astaxanthine de vetzuren in de membraan beter tegen oxidatie dan bètacaroteen.
Voor de studie werden mannelijke ratten gebruikt van 14 weken oud. De ratten hadden allen een gelijk gewicht. Ze werden in drie groepen verdeeld, te weten: de astaxanthine-0,04%-groep, astaxanthine-0,2%-groep en een controlegroep. Bij een deel van de ratten werd vijftien dagen na suppletie het rechterbeen gedurende tien dagen in gestrekte positie gespalkt. Na afloop van het experiment werd het gewicht bepaald en werd de spier M. plantaris verwijderd voor analyse.
De ratten die astaxanthine kregen toegediend hadden significant minder dystrofie van de spier. De ratten in de controlegroep die gespalkt waren, hadden een hogere concentratie van koper/zink-SOD ten opzichte van de ratten die niet gespalkt werden. In de astaxanthinegroepen werd dit verschil niet aangetoond. Daarnaast bleek de concentratie koper/zink-SOD significant hoger bij de gespalkte ratten in de controlegroep ten opzichte van de gespalkte ratten in de astaxanthinegroepen. Tevens was de concentratie proteasen en ubiquitine in de gespalkte ratten uit de controlegroep hoger dan bij hun soortgenoten in de astaxanthine-groepen. In de gespalkte ratten van de astaxanthine-0,2%-groep was de hoeveelheid proteasen en ubiquitine significant lager ten opzichte van de gespalkte ratten in de controlegroep.
Geconcludeerd kan worden dat astaxanthine spierdystrofie kan tegengaan door vermindering van oxidatieve stress. Het is nog onduidelijk wat de gewenste dosering van astaxanthine is.

Schrijf u nu in voor onze nieuwsbrief en blijft op de hoogte van het laatste orthomoleculaire nieuws.

Gerelateerde artikelen