Calcium en hypertensie

In dit overzichtsartikel worden een groot aantal klinische onderzoeken ten aanzien van de rol van calcium in hypertensie geëvalueerd. 75% van de onderzoeken laat zien dat een hogere calciuminname gerelateerd is aan een lagere bloeddruk. De auteur suggereert dat deze niet farmacologische benadering aanzienlijk nut kan hebben bij de behandeling en preventie van hoge bloeddruk. De hoeveelheid calcium die in deze trials werd gebruikt varieerde in de orde van 0,2 tot 4 gram per dag. Het supplement bestond in het algemeen uit calciumcarbonaat, -citraat, -gluconaat of lactogluconaat. De duur van de onderzoeken varieerde tussen de 5 dagen en 1 jaar. De verlaging van de bloeddruk varieerde van 5 tot 7 mm kwik voor de systolische druk en van 3 tot 4 mm kwik voor de diastolische bloeddruk. In de meeste trials met positief resultaat werd 6 tot 12 weken een calciumsupplement gegeven in crossover onderzoek, of aan 80 tot 90 personen in parallel onderzoek. Op zowel mannen als vrouwen, zwarten als blanken, jong volwassenen als ouderen blijkt calcium een bloeddruk-verlagend effect te kunnen hebben. In hypertensiemodellen bestaan aanwijzingen voor een toegenomen bijschildklierfunctie, een verlaagd serumcalcium, lagere serum-fosfaatconcentraties, lage 1,25(OH)2D3-niveaus, verminderd intestinaal calciumtransport, afwijkende nierabsorptie van calcium en verminderde botmineralen-inhoud. Patiënten met een lage-renine hypertensie hebben mogelijk de beste respons op een verhoogde calciuminname. Personen met een totaal serum-calcium onder het gemiddelde geven een grotere bloeddrukverandering in respons op calciumsuppletie dan personen met een serum-calcium boven het gemiddelde.