De eeuwige jeugd voor kankercellen

Elke cel heeft een compleet beveiligingssysteem om er voor te zorgen dat het geen kankercel wordt. Deze beveiliging treedt al op bij het allereerste begin: de DNA-verdubbeling bij celgroei. Bij celgroei krijgt iedere nieuw ontstane cel een stuk gekopieerde genetische informatie (DNA) van zijn oudercel. Maar: Bij iedere DNA-verdubbeling, oftewel het kopiëren van DNA van de oudercel, wat dus nodig is bij celgroei, treden FOUTEN op. Deze fouten in het DNA zijn beter bekend als DNA-MUTATIES. Maar, voordat dit gekopieerde DNA definitief bewaard blijft, vindt er eerst nog PROOFREADING plaats, oftewel: het nakijken van het DNA op fouten/mutaties. Hierdoor wordt het aantal kankercellen al sterk gereduceerd, immers, een kankercel is niets anders dan een gewone cel met specifieke mutaties in het DNA. Maar ook met PROOFREADING treden er altijd FOUTEN op. Dit is onvermijdelijk, en dit is ook nodig voor evolutie: een fout hoeft niet altijd nadelig te zijn! Een 'voordelige' fout blijft behouden en wordt doorgegeven aan de dochtercellen, omdat deze voor een grotere overlevingskans zorgt. MAAR er zijn ook nadelige fouten, die helaas ook optreden. Een voorbeeld van zo'n nadelige fout is het ontstaan van een kankercel. VERDERE CONTROLE Maar dit is niet de enige methode van cellen om ervoor te zorgen dat ze geen kankercellen worden.Een cel die eenmaal specifiek gemuteerd DNA heeft kan dus een kankercel worden. Want: Er zijn meerdere DNA-mutaties nodig om een cel te veranderen in een KANKERCEL. Bij een gemuteerde cel bestaat dus enkel het GEVAAR dat ze tot een kankercel worden! Maar op het moment dat er een cel met gemuteerd DNA is ontstaan, oftewel een MUTANT-CEL, is er nog meer beveiliging die omzeild moet worden. Een gemuteerde cel krijgt namelijk het (chemische) signaal door om APOPTOSE uit te voeren: oftewel GEPROGRAMMEERDE CELDOOD.Een kankercel heeft dit echter weten te omzeilen, door zich niks van het signaal aan te trekken, of te zorgen dat dit signaal nooit doorgegeven wordt aan het 'COMMANDOCENTRUM' van de cel: de KERN, waar zich ook het DNA bevindt.DE LAATSE CONTROLE: Ook cellen kennen ouderdom. Ten slotte heeft iedere cel nog een beveiligingsmechanisme:Iedere cel kan zich maar een beperkt aantal keren delen, en dus maar aan een beperkt aantal cellen zijn genetische informatie, het DNA doorgeven. Dit om ervoor te zorgen dat eventuele overgebleven mutaties maar aan een beperkt aantal cellen kan worden doorgegeven.Als een cel het moment bereikt waarop hij zich het maximaal aantal keer heeft voortgeplant, krijg hij het signaal om in de OUDERDOMSFASE te gaan en dus uiteindelijk af te sterven.Kankercellen zorgen er niet alleen voor dat ze het signaal voor OUDERDOM niet doorkrijgen, ze hebben ook de beveiliging voor het beperkte aantal mutaties omzeild.TELOMERASE Waarom zijn kankercellen zo hardnekkig? Ze gaan niet alleen niet de ouderdomsfase in, maar: Een kankercel kan zich onbeperkt delen. Dit heeft een aantal gevolgen: Een kankercel zelf kent geen ouderdom en zal zelf niet sterven.Hij zal dus doorblijven gaan met zijn gemuteerd DNA doorgeven. Als een kankercel zich deelt geeft hij zijn gemuteerd DNA door aan zijn dochtercellen. De dochtercellen bevatten dus ook de informatie die ervoor zorgt dat ze EN onsterfelijk zijn EN zichzelf onbeperkt kunnen delen. De dochtercellen geven op hun beurt datzelfde gemuteerd DNA door aan hun nakomelingen.Zo ontstaan er dus steeds meer gemuteerde kankercellen die en EN onsterfelijk zijn EN zichzelf onbeperkt kunnen delen ONSTERFELIJKE KANKERCELLEN Hoe omzeilen de kankercellen het mechanisme van het beperkte aantal delingen? Het mechanisme werkt als volgt:Iedere cel heeft aan het uiteinde van zijn DNA stukjes 'hard' DNA ter bescherming van het kwetsbare DNA zelf. Denk aan de harde stukjes aan het uiteinde van schoenveters. Maar iedere keer als een cel zich voortplant, en zijn DNA dus doorgeeft slijt dit beschermende laagje een stukje af. Uiteindelijk is de beschermlaag dus zover afgesleten dat het DNA niet meer beschermt wordt. Nu krijgt de cel het signaal om in de OUDERDOMSFASE te gaan. En mocht de cel zelfs dit negeren dan zal hij uiteindelijk toch afsterven, want:Het beschermende laagje aan het uiteinde van DNA is noodzakelijk voor het voortbestaan van de cel. Zonder dit laagje, is het DNA onbeschermd en zal de cel uiteenvallen.Een kankercel is echter zodanig gemuteerd dat het zelf een eiwit kan maken, wat het beschermende laagje weer aanmaakt. Bij een kankercel wordt het afgesleten laagje aangevuld met een nieuw laagje. Het gevolg is dus dat een cel zich een onbeperkt aantal keren kan delen, en dus onsterfelijk is.Dit afslijten van het uiterste stukje DNA vindt plaats in de zogenaamde S-fase van de celgroei, waar DNA-verdubbeling plaatsvindt.Het beschermde laagje van DNA worden TELOMEREN genoemd.Het eiwit (oftewel ENZYM) wat kankercellen aanmaken, wat de TELOMEREN weer kan aanmaken noemt men TELOMERASE.Bij kankercellen die dus TELOMERASE aanmaken kan een tumor ontstaan. Immers:Een TUMOR is niets anders dan een heleboel kankercellen bij elkaar. Dit gevaar werkt dubbel want: Er is eeuwige jeugd en onsterfelijkheid van de kankercel zelf Deze eeuwige jeugd en onsterfelijkheid wordt doorgegeven aan de dochtercellen Als er vaker DNA-verdubbeling plaatsvindt, is de kans op SPONTANE MUTATIES ook nog eens groter, waardoor een gemuteerde cel die het risico heeft om een kankercel te worden, de nodige mutatie verkrijgt in de DNA-verdubbeling. Gevolg: een kankercel ontstaat. Oftewel: er is een vermeerdering van mutantcellen. TELOMERASE EN THERAPIE. Er wordt nu dan ook veel onderzoek gedaan naar TELOMERASE.Als men een manier kan vinden om er voor te zorgen dat de kankercellen geen TELOMERASE meer kunnen aanmaken, zullen ook kankercellen weer sterven. Waardoor de kans op een tumor dus ook afneemt.Het mooie van het onderzoek naar telomerase is ook nog eens dat dit kan worden toegepast bij elke kankersoort.