Per 48 uur kun je als gast 2 artikelen gratis lezen; dit is gratis artikel 1 van 2.
Neem een digitaal abonnement of
Inloggen als abonnee
In dit artikel wordt de mogelijke rol van het ijzerniveau in het lichaam besproken als een oorzakelijke factor bij het ontstaan van niet-insuline-afhankelijke diabetes. 60% van de patiënten met hemochromatose heeft diabetes.
Insulineresistentie in samenhang met
hyperinsulinemie schijnt de vroegst te detecteren afwijking te zijn bij hemochromatose, gevolgd door de verminderde secretie van
insuline als
ijzer selectief wordt afgezet in de bètacellen van de
pancreas eilandjes. Niet-insuline-afhankelijke
diabetes mellitus heeft een sterke genetische component, terwijl idiopatische hemochromatose een genetische
ziekte is. Tot 8 à 10% van de bevolking kan heterozygoot zijn voor hemochromatose. Recent onderzoek laat zien dat het onwaarschijnlijk is dat een lichte ijzer-overmaat een belangrijke bijdrage levert aan het ontstaan van niet-insuline-afhankelijke diabetes. Er zijn enige aanwijzingen dat bij niet-insuline-afhankelijke diabetes patiënten met een verhoogd
serum ferritine zonder hemochromatose baat hebben bij deferoxamine en ijzer
chelatietherapie. Deferoxamine therapie is duur. 12 behandelingen kosten $150 tot $200, en noodzaken bovendien tot parenterale voeding. De dosis die gebruikt werd in dit onderzoek, 10 mg per kg, wordt geacht minimaal
toxisch te zijn. Er zijn potentieel schadelijke effecten zoals visuele en auditieve neurotoxiciteit. De auteurs concluderen dat niet-insuline-afhankelijke diabetes een heterogene ziekte is met multiple oorzaken. De
hypothese dat de accumulatie van ijzer in de volwassenheid leidt tot
glucose intolerantie en niet-insuline-afhankelijke diabetes mellitus is gebaseerd op zowel de pathogenese als de potentiële reversibiliteit van het ziekte proces. Het is echter onwaarschijnlijk dat zo'n simpel model voldoet om een complexe ziekte als niet-insuline-afhankelijke diabetes te verklaren.