Honger. Lessen van wetenschap en literatuur

Artikel uit ORTHOmoleculair Magazine nr.4, 2014 [4 pagina´s] Data van verschillende historische voorvallen Tijdens de Hongerwinter (1944-’45) werd Nederland voor het laatst getroffen door een hongersnood. Bijna zeventig jaar na dato spreekt deze periode nog steeds tot de verbeelding. Maar de oorlog telde méér hongertragedies. Wat leren deze tragedies ons over ‘honger’?  Er is een wereld van verschil tussen trek  en honger. Ten tijde van de Hongerwinter heerste er boven de rivieren in Nederland tergende honger. En dat laatste dient niet te worden onderschat. ‘Honger is zó ontregelend’, meldde de Leidse hoogleraar diabetologie dr. Hanno Pijl nog vorig jaar.1 ‘Wie honger heeft, wil maar één ding: eten! Dan is het onmogelijk je op iets anders te concentreren.’ De Hongerwinter begon in november 1944 en eindigde met de bevrijding van de noordelijke helft van Nederland, in mei 1945. ‘De rantsoenen bedroegen tijdens het dieptepunt van de Hongerwinter maar 400 tot 800 calorieën per dag; minder dan een kwart van wat een volwassene nodig heeft’, meldt de uitgave Kinderen van de Hongerwinter. Bovendien was de voeding zeer eenzijdig: voedsel was op de bon en mensen aten voornamelijk brood en aardappelen. Een dagrantsoen voor een volwassene bestond bijvoorbeeld uit twee aardappelen, twee sneetjes brood en een halve suikerbiet. Het Hongerwinter Onderzoek