Insulineresistentie door propionaat als additief

Het korteketenvetzuur propionaat wordt niet alleen geproduceerd door darmbacteriën, maar wordt ook als voedseladditief (E280) toegevoegd aan levensmiddelen om de vorming van schimmels tegen te gaan. De gunstige effecten van het korteketenvetzuur in de darm zijn niet van toepassing na orale inname. Als additief leidt het vetzuur zelfs tot metabole ontregelingen. Dit blijkt uit een experiment met muizen en proefpersonen. In het eerste experiment werd propionaat toegediend aan muizen. Dit leidde tot activering van het sympatisch zenuwstelsel en verhoogde bloedspiegels van de hormonen glucagon, noradrenaline en fatty acid-binding protein 4 (FABP4). De verhoogde concentraties van deze hormonen gingen gepaard met een verhoogde glucoseproductie door de lever, een toename van de insulinespiegel, insulineresistentie en overgewicht. Bij muizen zonder FABP4 of glucagonreceptoren in de lever werden deze nadelige effecten na inname van propionaat niet gezien. Om te onderzoeken of propionaat ook bij mensen een dergelijk effect had, voerden de wetenschappers een experiment uit met veertien gezonde vrijwilligers. De deelnemers werden willekeurig in twee groepen verdeeld. In de interventiegroep kregen de deelnemers een maaltijd met één gram propionaat, in de placebogroep kregen ze eenzelfde maaltijd met een placebo. Tot vier uur na de maaltijd werden bloedmonsters geanalyseerd. Na consumptie van het korteketenvetzuur werd direct een significante toename van glucagon, noradrenaline en FABP4 in het bloed gezien. Tot vier uur na de maaltijd bleek propionaat het metabolisme nadelig te beïnvloeden. Hoewel propionaat als additief door de Food and Drug Administration (FDA) en de European Food Safety Authority (EFSA) als veilig wordt gezien, tonen de resultaten van deze studie dat het vetzuur als additief leidt tot een verstoord metabolisme met mogelijk diabetes en obesitas tot gevolg.