Selenium bij hyperthyreoïdie

Suppletie met selenium heeft mogelijk geen toegevoegde waarde bij personen met hyperthyreoïdie als gevolg van de ziekte van Graves. Er werden dertig patiënten met de ziekte van Graves en hyperthyreoïdie verdeeld in twee groepen. In de eerste groep kregen de proefpersonen enkel methimazole, in de tweede groep kregen ze naast dit medicijn selenium gesuppleerd. Na drie maanden werd het effect van beide behandelingen geëvalueerd op symptomen en de controle van hyperthyreoïdie. Er werd bij aanvang van de studie geen significant verschil gezien in de seleniumspiegels tussen beide groepen. De gemiddelde seleniumconcentratie was in beide groepen adequaat; er was geen sprake van een deficiëntie. In de groep waarbij personen selenium gesuppleerd kregen, nam de spiegel van dit spoorelement toe en werd significant hoger in vergelijking met behandeling met enkel het medicijn. De serumconcentratie van malondialdehyde (MMA) - een biomarker van oxidatieve stress - was in beide groepen gelijk en nam in beide groepen evenredig en significant af onder invloed van de behandeling. Behandeling met methimazole leidde in beide groepen tot een evenredige afname van de schildklierhormonen T3 (trijodothyroxine) en T4 (thyroxine). Symptomen van hyperthyreoïdie, alsook de hartslag en de concentratie van SHBG (Sex Hormoon Bindend Globuline) namen af in beide groepen. De resultaten laten geen meerwaarde zien van seleniumsuppletie bij personen met de ziekte van Graves en hyperthyreoïdie. Dit kan verklaard worden doordat in de studiepopulatie geen seleniumtekort was. Mogelijk heeft suppletie wel effect wanneer sprake is van een deficiëntie van dit spoorelement.