Te veel kwik in vis

De hoeveelheid kwik die middels de consumptie van vis en zeevruchten verkregen wordt, kan de maximumgrens overstijgen. Risicogroepen zijn jonge kinderen en zwangere vrouwen. De problematiek speelt vooral in Aziatische landen en landen aan de westelijke Stille Oceaan. In Europa is dat vooral in IJsland en Litouwen. De studie naar de hoeveelheid kwik in vis werd uitgevoerd door wetenschappers van de Universiteit van Montreal en gepubliceerd in Scientific Reports. In de studie werd de hoeveelheid kwik in zeevruchten en vis gecombineerd met de wekelijkse visconsumptie van bevolkingsgroepen van 175 landen. In 66 van de 175 landen (38%) is de blootstelling aan methylkwik hoger dan de maximale toelaatbare hoeveelheid. Methylkwik wordt vooral gevonden in tonijn, kabeljauw, zeebrasem, zeebaars, stokvis en inktvis en is de meest toxische vorm van kwik die in staat is de bloedhersenbarrière te passeren. Methylkwik kan gevolgen hebben voor de foetale ontwikkeling. Tijdens het laatste decennium wordt de consumptie van methylkwik geschat op gemiddeld 23 mcg per kilogram lichaamsgewicht per week voor personen van de Malediven. Voor een veilige foetale ontwikkeling is een blootstelling van 1,6 mcg per kilogram lichaamsgewicht per week maximaal toelaatbaar. Inwoners van Kiribati worden wekelijks blootgesteld aan gemiddeld 8 mcg per kilogram lichaamsgewicht. Landen die volgen zijn IJsland (7,5 mcg/kg/week), Maleisië en Samoa (6,4 mcg/kg/week), Frans-Polynesië (5 mcg/kg/week), Litouwen, Japan en Barbados (elk 4,8 mcg/kg/week) en Zuid-Korea (4,7 mcg/kg/week).   Sinds de jaren vijftig van de vorige eeuw is de blootstelling aan kwik in sommige kustgebieden fors toegenomen en worden maximaal tolereerbare hoeveelheden overschreden. Dit is een zorgelijke ontwikkeling die de gezondheid van bepaalde bevolkingsgroepen kan schaden. Wel merken de onderzoekers op dat in het algemeen de gezondheidsvoordelen van vis (rijk aan omega-3) opwegen tegen de nadelen als gevolg van de methylkwik.