Toch oppassen met zonnebank

De zonnebankindustrie in Europa en de Verenigde Staten floreert. De Verenigde Staten bijvoorbeeld telt meer dan een miljoen zonnestudiobezoekers. Zweedse onderzoekers schatten dat de jaarlijkse blootstelling aan UV-straling door de zonnebank het dubbele is van niet-gebruikers. Het effect is vergelijkbaar met dat van een tien procent afname van de beschermende ozonlaag in de stratosfeer. Tot op heden zijn er nauwelijks humane studies uitgevoerd naar de biologische effecten van het gebruik van de zonnebank. Door dr Elisabeth Whitmore van John Hopkins School of Medecine, Baltimore, werd onderzoek uitgevoerd naar de cellulaire effecten op korte termijn van de zonnebank. Hiertoe werden twee factoren gemeten welke verbonden zijn met celbeschadiging, namelijk de activiteit van het gen p53 en moleculaire veranderingen in het DNA in de vorm van CPD (cyclobutaan-pyrimidine-dimeer). Een groep van 11 personen kreeg in een periode van twee weken tien UV-bestralingen van het gehele lichaam. Het onderzoeksprotocol omvatte metingen van p53-proteïne-expressie en CPD in de huid en in de lymfocyten alsmede huidbiopsieën. Geen van de deelnemers had erytheem in de 24 uur volgend na de eerste blootstelling. Bij de erop volgende sessies hadden allen tenminste eenmaal licht erytheem. De concentraties CPD waren bij de groep zonnebankgebruikers als geheel ten opzichte van niet-blootgestelde huid statistisch significant verhoogd. De CPD-waarden vertoonden onderling grote verschillen. De expressie van p53-proteïne in de huid was binnen 24 uur na de eerste sessie eveneens sterk verhoogd. Na de tiende sessie bedroeg deze verhoging nog 50 procent van de eerste blootstelling. In de lymfocyten werden geen afwijkingen in CPD en p53-proteïne-expressie gevonden. Samenvattend concludeert Whitmore dat een enkele sessie op de zonnebank veranderingen in de huid op het niveau van DNA en p53-proteïne bewerkstelligt, welke potentieel het risico op huidkanker verhogen.