Urolithines en cardiovasculair risico

Urolithines zijn potentiële biomarkers voor het risico van hart- en vaatziekten. Urolithines worden door micro-organismen in de darm gevormd uit ellagitannine. Granaatappels en walnoten zijn van nature rijk aan ellagitannine. Afhankelijk van de darmflora worden uit ellagitannine verschillende urolithines gemetaboliseerd. In de studie werden de verschillende typen urolithines (urolithine-A en urolithine-B) in verband gebracht met het cardiovasculaire risico bij obese en slanke personen. Er namen 20 gezonde personen deel aan de studie met een normaal lichaamsgewicht die per dag 30 gram walnoten consumeerden. Ook namen 49 obese proefpersonen deel die in goede gezondheid verkeerden. Ze kregen dagelijks 450 mg granaatappelextract. Tenslotte was er een groep van 25 personen met het metabool syndroom die dagelijks 15 gram walnoten; 7,5 gram hazelnoten en 7,5 gram amandelen tot zich namen. Bij personen met overgewicht werd een verband gezien tussen cardiovasculaire risicofactoren en urolithines. De aanwezigheid van urolithine-A leek gepaard te gaan met een beschermend effect; het was significant gerelateerd aan een hoog HDL-cholesterolgehalte. Daarentegen bleek de aanwezigheid van urolithine-B gepaard te gaan met een significant hoger totaal cholesterolgehalte, (V)LDL-cholesterolgehalte en geoxideerd LDL-cholesterol. Bij personen met het metabool syndroom bleek de aanwezigheid van urolithine-A gerelateerd aan een significant lagere glucosespiegel. Bij personen met het metabool syndroom en urolithine-A die cholesterolverlagers (statines) gebruikten was het vetspectrum vergelijkbaar met dat van gezonde personen. Personen met het metabool syndroom en een hoge urolithine-B reageerden daarentegen slecht op behandeling met statines. Obese personen met urolithine-B hebben een verhoogde kans op hart- en vaatziekten, zo blijkt uit de resultaten. In vervolgstudies moet de rol van urolithines als potentieel nieuwe biomarkers voor het cardiovasculaire risico verder onderzocht worden.