Vitamine C beïnvloedt cholesterol en de bloeddruk

Er zijn recente aanwijzingen dat een vitamine C-deficiëntie een risico factor is voor hart- en vaatziekten. In een onderzoek onder 491 mannen en vrouwen van 20 tot 60 jaar, 696 mannen en vrouwen tussen de 60 en 100 jaar en 259 mannelijke en vrouwelijke Chinese-Amerikanen tussen de 69 en 96 jaar oud bleek vitamine C gecorreleerd te zijn met de gemiddelde HDL-niveaus en een inverse relatie te hebben met LDL-cholesterol en hoge bloeddruk. Een wat groter onderzoek naar het effect van vitamine C op cholesterol en de bloeddruk (1249 mannen en 447 vrouwen van 60 tot 100 jaar, 100 Chinees-Amerikaanse mannen en 159 vrouwen van 60 tot 96 jaar, en 3225 mannelijke en 192 vrouwelijke deelnemers van 20 tot 60 jaar) liet meer details zien. Vitamine C-suppletie gaf een 3,7 tot 9,5% hoger HDL, een 4,1% lager LDL en een 1,9 tot 5,5% lagere bloeddruk met elke 30 mmol/l toename aan plasma ascorbinezuur. Deze relaties liggen duidelijker bij de lagere ascorbinezuur niveaus. Een potentiële hypothese over het werkingsmechanisme is dat de structuur van apoproteïne A1 gewijzigd wordt door oxydatie. Oxydatie verandert de mogelijkheid voor apoproteïne om aan lipiden te binden. Het is aangetoond dat vitamine C de oxydatie van LDL verhindert en mogelijk beschermt het ook de apoproteïnen op het HDL tegen oxydatieve veranderingen. De bloeddrukverlagende werking van vitamine C wordt mogelijk beïnvloed door haar effecten op het prostaglandine metabolisme, of door haar effecten op natrium- en kalium-ATPase en intracellulair calcium op de contractibiliteit van de gladde spieren van perifere vaten. Er kan gezegd worden dat deficiënte plasma vitamine C-niveaus binnenkort meegenomen zullen moeten worden als een voedingsrisico factor voor cardiovasculaire ziekten.