Vitamine C-tekort: neurologische gevolgen voor pasgeborene

Voor vitamine C is een sleutelfunctie in de hersenen aangetoond. In tijden van voedselschaarste zijn de hersenen beter in staat vitamine C te handhaven in vergelijking tot andere organen. Bij pasgeborenen zijn de hersenen extreem gevoelig voor verstoringen in de redoxstatus door de snelle groei en het nog niet volgroeid zijn van antioxidantsystemen.
Onderzoekers van de Universiteit van Kopenhagen bestudeerden de effecten van chronisch vitamine C-tekort in pasgeboren cavia's. Voor deze dieren was gekozen omdat ze evenals de mens, zelf geen vitamine C kunnen aanmaken. Het onderzoek richtte zich op neurologische aspecten van matig vitamine C-tekort in de cavia's, speciaal de effecten op de hippocampus.
Twee groepen cavia's van elk 15 dieren kregen gedurende een periode van twee maanden hetzij een vitamine C adequate voeding of een voeding met een laag vitamine C-gehalte. In het laatste geval betrof het juist voldoende vitamine C om scheurbuik te voorkomen. Aan de hand van de Morris-Water-Maze-test werd de ruimtelijke oriëntatie van de cavia's gemeten. Via stereoscopie werd het aantal zewuwcellen in de verschillende gebieden van de hippocampus geteld.
De dieren met een chronische, marginale vitamine C-voorziening toonden verminderd presteren in de MWM-test, waaruit geconcludeerd kon worden dat de ruimtelijke geheugenfunctie verminderd was. Stereoscopische scans van de hippocampus liet verlaagde aantallen zenuwcellen zien in de verschillende gebieden, vergeleken met de vitamine C adequaat gevoede cavia's.
De onderzoekers concluderen dat een chronisch, matig vitamine C-tekort in de vroegste levensfase van cavia's resulteert in verstoringen in de ontwikkeling van zenuwcellen. Met als gevolg een functionele afname in ruimtelijk geheugen. Dit onopgemerkt effect van vitamine C-tekort zou klinisch relevante gevolgen kunnen hebben, bijvoorbeeld voor baby's van moeders met vitamine C-tekort.