Zwaar waterstof in vetzuren verlengt leven gistcel

Onder redactie van Dr. Gert Schuitemaker Gert Schuitemaker

Onder redactie van Dr. Gert Schuitemaker

2 min

Per 48 uur kun je als gast 2 artikelen gratis lezen; dit is gratis artikel 1 van 2.

Neem een digitaal abonnement  of Inloggen als abonnee
De vrijeradicalentheorie van veroudering stelt dat met het klimmen der jaren de vorming van vrije radicalen moeilijker te beheersen is en onontkoombaar leidt tot meer celschade met uiteindelijk fatale gevolgen.
Een van de fundamentele biochemische reacties is de verbreking van zwakke koolstofwaterstofbindingen zoals in meervoudig onverzadigde vetzuren, resulterend in hoogreactieve radicalen die lichaamscellen beschadigen. De gevolgen zijn hart- en vaatziekten, neurologische aandoeningen en netvliesdegeneratie. Meervoudig onverzadigde vetzuren zijn van vitaal belang voor structuur en functie van celmembranen.
In 2006 stelde één de auteurs, dr. Mikhail Shchepinov van de biotechnologische onderneming Retrotrope in Californië, dat meervoudig onverzadigde vetzuren met zwaar waterstof (deuterium) in plaats van normale waterstof minder gevoelig zouden zijn voor vrije radicalen omdat de binding tussen koolstof en deuterium stabieler is dan de koolstofwaterstofbinding.
Om dit idee te kunnen testen werden gistcellen blootgesteld aan twee essentiële vetzuren, linolzuur en alfalinoleenzuur met respectievelijk waterstof- en deuteriumatomen. De gistcellen produceren zelf geen van deze vetzuren en bij blootstelling eraan worden de cellen gevoeliger voor vrijeradicalenschade.
Gistcellen die blootgesteld werden aan deuteriumhoudende vetzuren bleken een 150 maal verhoogde resistentie tegen schade door vrije radicalen te hebben. De resultaten zijn aanleiding voor nieuw onderzoek voor het beheersen van vrijeradicalenschade in netvliescellen en zenuwcellen.

Schrijf u nu in voor onze nieuwsbrief en blijft op de hoogte van het laatste orthomoleculaire nieuws.

Gerelateerde artikelen