Gebrekkige voorlichting over vitamine D

De Canadese vitamine D-onderzoeker Reinhold Vieth heeft ongezouten kritiek op de terughoudendheid en de onduidelijkheid van overheden over de aanbevelingen die ze doen over vitamine D en over de veilige bovengrens van de vitamine. Deze situatie heeft objectief klinisch onderzoek naar de gewenste inname ervan in de weg gestaan. Hiermee werd de rol van vitamine D in de preventie van ziekten gehinderd en werd de hoeveelheid in multivitaminenpreparaten en voedingsmiddelen beperkt gehouden tot hoeveelheden die te laag zijn om een gunstige invloed op de volksgezondheid te hebben. Dat geldt in het bijzonder voor de noordelijke landen. Kortom: de huidige aanbevelingen voor de dagelijkse inname van vitamine D schieten schromelijk tekort.
Opvallend is het verschil in opvatting wat de veilige bovengrens betreft tussen enerzijds de Verenigde Staten en Europa en anderzijds het Verenigd Koninkrijk. De eerste heeft een bovengrens van 2000 IE (50 mcg) en de tweede slechts de helft, 1000 IE (25 mcg). De bovengrens voor veilige inname wordt gedefinieerd als de dosis die potentieel gevoelige personen dagelijks, een leven lang zonder medisch toezicht veilig zouden kunnen innemen.
Vieth voert de volgende argumenten aan, welke pleiten voor een hogere inname van vitamine D dan tot nu toe het geval was. Een dagelijkse verhoging van de orale inname van 40 IE (1 mcg) vitamine D3 verhoogt de serumwaarde voor 25 hydroxyvitamine D (25-D) met ongeveer 1 nmol/l. In de literatuur wordt een indicatie gegeven voor de toxiciteit van vitamine D bij serumwaarden voor 25-D boven van 500 nmol/l, overeenkomend met een dagelijkse inname van 20.000 IE. Aan ouderen wordt inmiddels aangeraden serumwaarden voor 25-D na te streven hoger dan 75 nmol/l, ofwel een inname van 3000 IE.