Himalayavruchten: bron van nutraceuticals

Wilde, eetbare vruchten uit het Indiase deel van de Himalaya zijn een rijke bron van antioxidanten en nutraceuticals.

In de studie, gepubliceerd in het tijdschrift Food Chemistry, werden de bioactieve stoffen en antioxidatieve capaciteit van tien wilde vruchten uit de Himalaya geanalyseerd.

Terminalia chebula (haritaki), Phyllanthus emblica (Indiase kruisbes) en Myrica esculenta hebben het hoogste gehalte aan polyfenolen. Pyaracantha crenulata (vuurdoorn), Terminalia chebula en  Berberis asiatica bevatten het hoogste gehalte aan flavonoïden. De vruchten van Phyllanthus emblica, Morus alba (witte moerbei) en Ficus palmata zijn een rijke bron van vitamine C en  anthocyaninen. De witte moerbei is bovendien rijk aan bètacaroteen. De concentraties van plantenstoffen zoals galluszuur, catechine, chlorogeenzuur, cafeïnezuur en p-coumarinezuur variëren per soort en worden vooral in haritaki en de Indiase kruisbes in hoge concentraties aangetroffen. Het gehalte aan bioactieve stoffen in de wilde vruchten blijkt hoog in vergelijking met gedroogde vruchten en vers fruit die vrij verkrijgbaar zijn in India. De concentraties van vitamine C en polyfenolen is te vergelijken met dat van bladgroenten in het land.

De studie draagt bij aan informatie over de voedingswaarde van wilde vruchten uit de Himalaya. De bioactieve stoffen uit de vruchten hebben de potentie om verwerkt te worden in voedingssupplementen en functionele levensmiddelen.