Hoezo Covid-19 zelfde wettelijke status als ebola?

Pas 6 juli jl. bekrachtigde de Tweede Kamer officieel de wet die Covid-19 dezelfde status geeft als ebola als meldingsplichtige ziekte. Hier ging bovendien een onwettelijk lange periode aan vooraf. In Tilburg, op 27 februari 2020, deed zich in Nederland het eerste corona-geval voor. Al vóór deze datum, op 28 januari, werd de voorlopige A-status van meldingsplichtige ziekten aan Covid-19 toegekend. Hierdoor werd de overheid in de gelegenheid gesteld om de bevolking dwingende maatregelen op te leggen zoals gedwongen opname tot isolatie, gedwongen onderzoek en gedwongen quarantaine. Hoewel het nog maar ging om ‘aangemerkt tot A-ziekte’, waren het dezelfde maatregelen die golden voor ebola, MERS en SARS. De weliswaar voorlopige status van Covid-19 werd zo ernstiger beoordeeld dan ziekten in lagere categorieën zoals cholera, kinkhoest en pest, waarbij minder draconische maatregelen zijn toegestaan. Pas een dik jaar later, 27 mei 2021, beantwoordde de regering reeds eerder gestelde vragen van de Tweede Kamer. Hiermee werd niet voldaan aan de wettelijke verplichting op een spoedige behandeling. Deze dient plaats te vinden binnen drie maanden. De minister handelde hiermee zelfs onrechtmatig volgens het Wetboek van Strafrecht. Uiteindelijk was het pas 6 juli dat de Tweede Kamer kon instemmen met een wet die Covid-19 aanmerkt als een volwaardig meldingsplichtige ziekte met A-status. Ondertussen waren door de regering reeds maatregelen doorgevoerd die horen bij ziekten met een A-status. Opmerkelijk hierbij is dat Covid-19 qua sterftecijfer op géén enkele manier kan worden vergeleken met de andere A-ziekten ebola (50% sterfte), MERS (34%) en SARS (10%). Op 28 januari 2020 was de schatting van het RIVM voor Covid-19 nog maar 3% (percentages afkomstig van RIVM). Het RIVM twitterde een maand later: ‘Met wat we nu weten, lijkt het virus inderdaad een beetje op de gewone griep.’ Het RIVM schatte het sterftecijfer van de seizoengriep op 0,16%.