Intraveneuze toediening vitamine C

Het intraveneus toedienen van een hoge dosering vitamine C is een veilige behandelmethode wanneer rekening gehouden wordt met complicaties bij personen met een nierfunctiestoornis of een tekort aan glucose-6-fosfaat dehydrogenase.
Voor de studie werden CAM therapeuten benaderd die aanwezig waren op CAM conferenties in 2006 en 2008. Daarnaast werd de verkoop van vitamine C ampullen nagetrokken bij fabrikanten. Bij therapeuten werd navraag gedaan met betrekking tot bijwerkingen. Tevens werden bestaande publicaties opgezocht en werd de database van de FDA met betrekking tot bijwerkingen geanalyseerd.
Van de 199 respondenten hadden 172 therapeuten in 2006 bij 11.233 en in 2008 bij 8876 patiënten intraveneus vitamine C toegediend. De gemiddelde dosering was 28 gram per 4 dagen met in totaal 22 behandelingen per patiënt. Het aantal jaarlijks toegediende ampullen (25 gram/50 ml) werd voor 2006 en 2008 respectievelijk geschat op 318.539 en 354.647 en de jaarlijkse verkoop van ampullen door fabrikanten was respectievelijk 750.000 en 855.000. Een infectie, kanker en vermoeidheid waren de meest voorkomende redenen voor een intraveneuze behandeling met vitamine C. Van 9.328 patiënten hadden 101 personen bijwerkingen waarvan vermoeidheid (59 personen), mentale verandering (21 personen) en aderontsteking (6 personen) het meest voorkwamen. Twee patiënten overleden na de behandeling. Bij deze patiënten was reeds een verhoogd risico voor behandeling met intraveneus vitamine C bekend. Uit de verkregen gegevens was het niet mogelijk om het totaal aantal personen in de Verenigde Staten te schatten dat een behandeling had ondergaan.
Intraveneuze toediening van vitamine C wordt veelvuldig toegepast door CAM therapeuten. In principe is het een veilige behandelmethode wanneer rekening gehouden wordt met complicaties bij nierfalen of een tekort aan glucose-6-fosfaat dehydrogenase. Daarnaast moeten behandelaars alert zijn bij patiënten met kanker of een chronische, onbehandelbare aandoening en dient rekening gehouden te worden met mogelijke interacties met medicamenten.