Minimale humane behoefte vitamine E

Wetenschappelijk gesproken is er weinig bekend over factoren die de biologische beschikbaarheid van vitamine E uit de voeding reguleren. Aan Oregon State University onderzochten dr. Maret Traber en haar collega's de opname van radioactief gelabeld vitamine E. Doel van de studie was de opname van vitamine E uit een vetloze en een vethoudende voeding vast te stellen. Hiertoe kregen vijf vrijwilligers een appel waarin het radioactief gelabelde vitamine E als tocoferylacetaat was ingebracht. Het ontbijt varieerde in vetgehalte en had respectievelijk nul, zes en 21 kcal% vet. In drie opeenvolgende proefperioden werd dit ontbijt genuttigd met telkens een pauze van twee weken. Bloedmonsters werden geanalyseerd op tocoferolgehalte. Vergeleken met de nul kcal% vet was er een twee- respectievelijk drievoudige toename van tocoferol tijdens de zes en 21% kcal% vetinname. Ook kon in dit experiment geschat worden hoeveel vitamine E aan de weefsels werd geleverd. Dit bleek 5 mg per dag te zijn.
Op grond van een geschatte opname van 33% is de dagelijks benodigde hoeveelheid vitamine E om voor onomkeerbare verliezen te compenseren 15 mg. Dit is hoger dan de geschatte dagelijkse gemiddelde inname bij de Westerse bevolking van 7 mg.