Vitamine D-status in De Hobbit

J.R.R.Tolkiens klassieker in de jeugdliteratuur De Hobbit (1937) beschrijft de strijd van de inwoners van Midden-aarde tegen kwaadaardige wezens, als strijd van ‘goeden’ tegen ‘kwaden’.

In kerstuitgaves van wetenschappelijke tijdschriften worden wel ‘onderzoeken met een knipoog’ gepubliceerd. Zo ook in 2013 in de Medical Journal of Australia door dr. Nicholas Hopkinson van Imperial College London een studie naar veronderstelde vitamine D-spiegels van de hoofdpersonen uit De Hobbit.

Uitgangspunt was de theorie dat de kwaadaardige karakters in het boek zich vooral in holen en spelonken ophouden en dus lage vitamine D-spiegels zouden hebben. Hierdoor zouden zij in gevechten wegens spierzwakte minder presteren. De held van het boek, Bilbo Balings, woont weliswaar in een grot, maar deze heeft ramen en hij houdt er van in de zon te zitten, terwijl hij over zijn moestuin uitkijkt. Hij eet ook zeer gevarieerd.

Door systematische tekstanalyse kon Hopkinson een inschatting maken van de individuele vitamine D-status van de hoofdrolspelers. Op een schaal van 0 – 4 scoorden de goede en succesvolle karakters gemiddeld 3,4. De slechteriken en verslagenen kwamen niet hoger dan 0,2.