Vitamine E-spiegel van invloed op longfunctie

Een grotere respons op vitamine E-suppletie is in verband gebracht met een minder snelle achteruitgang van de longfunctie. De respons op suppletie is (deels) genetisch bepaald.

Aan het onderzoek namen 1144 mannen deel die 400 IE vitamine E (als dl-alfatocoferolacetaat)-suppletie kregen. Het verschil in plasmaspiegel van de vitamine werd bepaald door bij aanvang van het onderzoek en na drie jaar de vitamine E-concentratie te meten. Tevens voerden de deelnemers een longfunctietest uit. De afname van de longfunctie werd gemeten door middel van het geforceerd expiratoir volume in de eerste seconde (FEV1). 

Een grotere toename van de plasmaspiegel van vitamine E was gerelateerd aan een minder sterke achteruitgang van FEV1. Het effect was het grootste bij deelnemers die dagelijks het supplement hadden ingenomen. Het effect was vergelijkbaar tussen personen die nooit hadden gerookt en huidige rokers. Bij niet-rokers was de afname van FEV1 gemiddeld 2,4 ml per jaar minder bij een grote stijging van de vitamine E-spiegel en bij rokers was dit gemiddeld 2,8 ml per jaar. Bij ex-rokers was nauwelijks effect van de vitamine E-toename op behoud van de longfunctie. De respons op suppletie verschilde bovendien per genetische variatie van CYP4F2 rs2108622. Personen met het C-allel hadden mogelijk een hogere inname van vitamine E nodig om eenzelfde plasmaspiegel te bereiken dan personen met het T-allel. 

Een goede respons op vitamine E-suppletie blijkt gerelateerd aan een beter behoud van de longfunctie.