Werking van vitamine C bij verbranding al vijftig jaar bekend

De nu gepubliceerde medische toepassingen van vitamine C in matige farmacologische doses mogen wel een mijlpaal in medische opvattingen worden genoemd. Reeds in de jaren vijftig waren er al goed gedocumenteerde studies gepubliceerd over de medische potenties van vitamine C. Zo werd door D.H. Klasson in 1951 gerapporteerd over dramatische effecten ervan bij ernstige verbrandingen. Hij vermeldde 62 casussen van verbrandingen door kokend water, heet vet, benzine-explosies en chemicaliën. Vitamine C werd aan de patiënten toegediend via de huid, oraal en/of intraveneus, meestal een combinatie van de drie toedieningswijzen. Op de verbrande huidgedeelten werd 1 procent ascorbinezuur in fysiologische zoutoplossing of 2 procent ascorbinezuur in vaseline aangebracht. Wanneer de patiënt rook had ingeademd werd gegorgeld met ascorbinezuur in fysiologisch zout of werd een oplossing verneveld. Hierdoor trad snel verlichting op van de keelpijn. Voorts kregen alle patiënten 2 gram vitamine C per dag oraal of intraveneus. In geen enkel geval werden schadelijke effecten van de vitamine C toediening waargenomen. Bij ernstige verbrandingen is de urinelozing sterk verminderd. Vitamine C herstelde deze tot normale hoeveelheden.Volgens Klasson gaf vitamine C bij behandeling van verbrandingen verlichting van pijn, versnelde wondgenezing, minder ophoping van eiwitafbraakproducten en er kon sneller tot huidtransplantatie worden overgegaan.