Alzheimer en rol van circadiaan ritme

De ziekte van Alzheimer gaat gepaard met veranderingen van circadiane ritmes die zich onder andere uiten in een verstoord slaap/waakritme. Een slaapstoornis kan zich reeds jaren voor het begin van de ziekte manifesteren. Voor het eerst is een moleculair mechanisme ontdekt dat het verband tussen Alzheimer en circadiane ritmes verklaart.

Alzheimer wordt gekenmerkt door het onvermogen om amyloïde plaques, waaronder amyloïde-bèta 42 (Aβ42), op te ruimen middels fagocytose. De fagocytose van Aβ42 blijkt gereguleerd via een dagelijks circadiaan ritme. Verstoring van dit proces kan leiden tot accumulatie van Aβ42. In het experiment werd het bestaan van circadiane controle van Aβ42-fagocytose bevestigd in macrofagen van muizen. Bij dit proces speelt de aanwezigheid van de proteïne heparan-sulfaat-proteoglycanen (HSPG) op het celoppervlakte van macrofagen een rol. Er werd een duidelijk ritme gezien van de aan -en afwezigheid van HSPG’s op het celoppervlakte van macrofagen dat omgekeerd gerelateerd was aan de klaring van Aβ42.

De bevindingen suggereren dat een verstoord circadiaan ritme van fagocytose een oorzaak kan zijn van de accumulatie van Aβ42 bij Alzheimerpatiënten.