Averechts effect bifosfonaten

Bifosfonaten zoals alendroninezuur en risedroninezuur zijn medicijnen die standaard worden voorgeschreven ter preventie en behandeling van osteoporose. Een studie waarbij de langetermijneffecten werden onderzocht, toont dat de medicatie een averechts effect heeft. De studie werd gepubliceerd in Scientific Reports van Nature. Osteoporose wordt gekenmerkt door verlies van spongieus (trabeculair) bot als gevolg van een verhoogde activiteit van osteoclasten. Het spongieus bot bestaat uit een sponsachtig netwerk van dunne beenbalkjes (trabeculae) die bij osteoporose dunner worden en waarin perforaties kunnen ontstaan. Het effect van bifosfonaten bestaat eruit dergelijke perforaties te voorkomen en de microstructuur van het bot te handhaven. De studie toonde dat bij personen die bifosfonaten gebruikten en een fractuur hadden er weliswaar sprake was van minder perforaties, maar dat er significant meer en grotere microscheurtjes aanwezig waren in het bot ten opzicht van controlepersonen met en zonder een fractuur. Bovendien bleek het bot van met bifosfonaten behandelde personen minder veerkrachtig. De resultaten van de studie suggereren dat gebruik van bifosfonaten leidt tot een reductie van perforaties, maar tot een toename van microscheurtjes. Dit heeft tot gevolg dat het bot minder mechanische kracht kan weerstaan en de kans op fracturen groter wordt.