Bijvangst als bron van omega-3

Wetenschappers van de University of Stirling in het Verenigd Koninkrijk hebben een model ontwikkeld waarmee het toekomstig gebruik van producten uit visbijvangst voor bijvoorbeeld de productie van omega 3-visvetzuren kan worden geschat.

Met steun van de Marine Ingredients Organisation (IFFO) zijn de Britse onderzoekers in staat geweest dit model te ontwikkelen waarmee de beschikbaarheid van mariene grondstoffen uit de visserij en watercultuur voor de komende vijf tot tien jaar kan worden geschat.

De wetenschappers zien een stijgende tendens in de hoeveelheid vismeel en visolie die kan worden verkregen middels bijproducten. De aquacultuur en wilde vangst in Azië en China biedt het meeste potentieel. In deze gebieden is ongeveer 27 miljoen ton aan ruw materiaal beschikbaar voor verwerking tot vismeel en -olie. Met alle bijproducten kan zo’n 50.000 ton eicosapentaeenzuur (EPA) en docosahexaeenzuur (DHA) worden geproduceerd waarvan ongeveer 80% afkomstig is van wilde visvangst. Hiermee zou de wereldwijde productie van EPA en DHA met ongeveer 25% kunnen toenemen. Echter, in Azië en China worden vissen vaak in zijn geheel verkocht en zijn er minder bijproducten. Bovendien zijn er te weinig verwerkingsinstallaties.

Het concept van het gebruik van bijproducten van vis is overigens niet nieuw. De Britse vismeelproductie is voor 100% afkomstig van bijproducten.