Foliumzuur en risico dikkedarmkanker

Dat foliumzuursuppletie tijdens de vroege zwangerschap het risico van een kind met een neuraalbuisdefect verlaagt, is algemeen erkend. Dit heeft er mede toe geleid dat in de VS en Canada al in 1998 de verrijking met foliumzuur van alle ontbijtgranen als overheidsmaatregel verplicht gesteld werd. Daarnaast is er de laatste jaren de discussie wat het effect is van foliumzuur op het risico van dikkedarmkanker. Want ondanks het feit dat in het merendeel van de studies over dit onderwerp een beschermend effect van foliumzuur naar voren kwam, zijn er ook enkele onderzoeken bekend waarbij extra foliumzuur de ontwikkeling van dikkedarmkanker juist leek te bevorderen.
De resultaten van een recente Koreaanse studie ondersteunen echter het groeiende bewijs dat foliumzuur het risico van darmkanker verlaagt. In Korea is er de laatste jaren sprake van een stijgende trend wat betreft de incidentie van deze aandoening. Dit wordt mogelijk verklaard door de ontwikkelingen richting een meer en meer 'verwesterde' leefstijl, inclusief eetgewoonten. Foliumzuur is één van de belangrijkste voedingsstoffen in groenten en het is bekend dat deze voedingsstof een belangrijke rol speelt bij de DNA-synthese en -replicatie.
Voor het onderzoek vergeleken de onderzoekers de inname van foliumzuur uit de voeding van 596 mannen en vrouwen met dikkedarmkanker met die van 509 gezonde controlepersonen. De leeftijden van de deelnemers varieerden van 30 tot 79 jaar.
Het bleek dat degenen met de hoogste foliumzuurinname, ten opzichte van degenen die van deze voedingsstof het minst binnenkregen, een 53, 58 en 52% significant verlaagd risico van respectievelijk colorectaal, colon- en rectaalkanker hadden. Werd gekeken naar geslacht, dan bleek dat alleen vrouwen voordeel ondervonden van een hogere foliumzuurinname. De hoogste innames hielden bij hen verband met een 64, 66 en 70% significant verlaagde kans op respectievelijk colorectaal-, colon- en rectaalkanker.
Daarnaast werd opgemerkt dat dikkedarmkankerpatiënten, vergeleken met de controlepersonen, vaker een eerstegraads familielid met deze aandoening hadden. Ook bleken ze een hogere alcoholconsumptie te hebben, vaker te roken en minder vaak intensief te bewegen.