Lage vitamine D-status bij systemische sclerodermie

Bij personen met systemische sclerodermie komt vaak een vitamine D-deficiëntie voor. Daarnaast blijkt een tekort tot een toename van klachten te leiden.
Systemische sclerodermie is een verharding van bindweefsel in de huid. Het komt vooral voor aan de voeten, handen en in het gezicht, maar kan ook organen aantasten zoals de nieren, longen en het hart. Waarschijnlijk speelt erfelijkheid een rol.
Voor de studie werd bij 65 patiënten met deze ziekte de vitamine D-concentratie bepaald. Een concentratie tussen 25 en 75 nmol/L werd als onvoldoende en een concentratie kleiner dan 25 nmol/L werd als deficiënt beschouwd. De deelnemers hadden vanaf een jaar voor aanvang van de studie geen vitamine D-suppletie gehad.
De gemiddelde vitamine D-concentratie was 39,5 nmol/L. Slechts 3 patiënten hadden een normale concentratie terwijl een onvoldoende en deficiënte concentratie gevonden werd bij respectievelijk 66% en 29% patiënten. Personen met een tekort hadden een significant langere ziekteduur (13,1 versus 9,4 jaar) dan patiënten met een onvoldoende vitamine D-status. Tevens bleek de diffusiecapaciteit van de longen voor koolmonoxide significant verminderd en was de arteriële druk in de longen significant hoger. De CRP was eveneens significant hoger. Er was bij de patiënten geen sprake van een slechte opneembaarheid.
Bij personen met systemische sclerodermie is vaak sprake van een vitamine D-tekort. Een verstoorde vitamine D-opname in het maagdarmstelsel lijkt niet het geval. Mogelijk speelt het huidtype en de blootstelling aan zonlicht een rol. Een tekort leidde tot een toename van vooral longklachten. Vervolgstudies zijn nodig om het effect van vitamine D-suppletie bij systematische sclerose te onderzoeken.