Liever eten met stokjes dan lepel

De manier van eten - met de vingers, lepel of stokjes - is van invloed op de glycemische index (GI), oftewel de snelheid waarmee de bloedsuikerspiegel stijgt na consumptie van een voedingsmiddel.

De studie werd uitgevoerd in Singapore. Het kleine land in Zuidoost-Azië leent zich bij uitstek voor een dergelijk onderzoek, aangezien er drie bevolkingsgroepen wonen met ieder hun eigen eetgewoonten: de Chinezen gebruiken stokjes, de Maleisiërs en Indiërs hun vingers. Daarnaast maken ze allemaal gebruik van een lepel bij het consumeren van hun maaltijden. Er namen elf vrijwilligers aan de studie deel. Ze kregen op drie willekeurige dagen een afgemeten hoeveelheid witte rijst die ze consumeerden met hun vingers, eetstokjes of een lepel. Tijdens de maaltijd werd de kauwfrequentie gemeten en gedurende twee uur na de maaltijd werd de glycemische respons gemeten en vergeleken met de glycemische respons na de inname van een glucoseoplossing. Op deze manier is de GI te bepalen.

De GI met het kommetje witte rijst gegeten met een lepel bedroeg 81 (op een schaal van 100). Dezelfde hoeveelheid witte rijst gegeten met stokjes leverde een significant lagere GI op van 68. Het eten met de vingers zat er tussenin en leidde niet tot een significant verschil van de GI met de stokjes of de lepel. Het bleek dat het gebruik van eetstokjes leidde tot significant meer happen. Bovendien kauwden de deelnemers beter en deden ze significant langer over het consumeren van de portie dan wanneer ze een lepel gebruikten. Deze factoren blijken dus de GI te beïnvloeden.

Het eetgerei is dus van invloed op de kauwfrequentie en de hapgrootte en kan daarmee de GI van een voedingsmiddel veranderen. Eten met stokjes is zo slecht nog niet.