Parkinson: magnesium-L-threonaat, niet magnesiumsulfaat

Toediening van magnesium-L-threonaat vermindert symptomen van de ziekte van Parkinson bij muizen. In het experiment werden muizen in twee groepen verdeeld. De muizen kregen gedurende vier weken dagelijks magnesiumsulfaat of magnesium-L-threonaat toegediend via het drinkwater. In de derde week kregen de dieren dagelijks een injectie met MPTP (1-methyl-4-fenyl-1,2,3,6-tetrahydropyridine), 30 mg/kglichgew. MPTP is een organische verbinding die een toxisch effect heeft op de substantia nigra. Dit hersengebied is betrokken bij de motoriek en is aangetast bij de ziekte van Parkinson. Onder invloed van magnesium-L-threonaat nam de magnesiumconcentratie in de cerebrospinale vloeistof (hersenvocht) toe. Dit was niet het geval na toediening van magnesiumsulfaat. Muizen die magnesium-L-threonaat toegediend kregen, legden grotere afstanden af in een openveldtest ten opzichte van soortgenoten die magnesiumsulfaat kregen. Ook liepen ze sneller en vertoefden langer in een apparaat met een roterende staaf waarvoor motorische activiteit noodzakelijk was. Suppletie met magnesium-L-threonaat ging bovendien verlies van specifieke neuronen tegen. Ook verminderde de L-threonaatvorm van magnesium de expressie van induceerbare stikstofoxide-synthase (inducible nitric oxide synthase, iNOS), een enzym dat betrokken is bij de vorming van stikstofoxide uit het aminozuur L-arginine. Magnesium-L-threonaat is in tegenstelling tot magnesiumsulfaat in staat om in het centraal zenuwstelsel door te dringen. Hier voorkomt het verlies van neuronen en motorische functies. Epidemiologisch onderzoek liet reeds zien dat een magnesiumdeficiëntie geassocieerd is met een hogere incidentie van de ziekte van Parkinson.