Vitamine B12: de vergeten ‘intensivecare-vitamine’

Hoewel er vanuit dierstudies bewijzen liggen voor de toepassing van vitamine B12 bij ernstige infectieziekten, zijn er geen klinische studies voorhanden. Er dient dan ook meer onderzoek plaats te vinden naar de optimale dosering, veiligheid en effectiviteit van deze vergeten ‘intensivecare-vitamine'.
Dat zeggen onderzoekers van het Academisch Ziekenhuis in Montevideo, Uruguay. Vitamine B12 heeft volgens hen - dankzij zijn eigenschappen - een breed toepassingsgebied. De vitamine remt de productie van het vrije radicaal stikstofmonoxide. Cobalamine is in staat om de activatie van nuclear factor kappa-B en daarmee ontstekingsstoffen te reguleren. Ook ligt er voldoende bewijs voor het feit dat vitamine B12 een gunstig effect heeft op de bacteriostase en de activiteit van macrofagen. Cobalamine is tevens een cofactor voor het enzym methioninesynthase. Dit enzym is van belang voor de omzetting van homocysteïne in methionine en kan zodoende een hoog homocysteïnegehalte helpen voorkomen.
Vitamine B12 wordt reeds in hoge doseringen per sonde toegediend bij een cyanidevergiftiging. Bijwerkingen zijn mild en van voorbijgaande aard. Mogelijk kan vitamine B12 in deze toedieningsvorm ook werkzaam zijn bij ernstige infectieziekten zoals sepsis of bij een septische shock. Het is duidelijk dat er nog veel mogelijkheden liggen voor deze vitamine bij levensbedreigende infectieziekten. Klinisch onderzoek is echter nodig om meer zicht te krijgen op de effectiviteit, veiligheid en de juiste dosering.