Lichaamsbeweging én slaapduur effect op geheugen

Naast lichamelijke inspanning moeten ook slaapgewoonten in ogenschouw worden genomen om cognitieve achteruitgang te beperken.

In het onderzoek werden bijna 9000 proefpersonen gedurende gemiddeld tien jaar gevolgd. Bij aanvang waren ze in een leeftijd van 50 tot 95 jaar. Aan het begin van de studie werd gevraagd naar de mate van fysieke activiteiten en de slaapduur. Op basis van de slaapduur werd onderscheid gemaakt in korte slaap (<6 uur per nacht), optimale slaapduur (6-8 uur) en lange slaapduur (>8 uur per nacht). Tweejaarlijks werden cognitieve testen en interviews afgenomen bij de deelnemers. 

Bij aanvang van het onderzoek bleek dat proefpersonen met een hoge mate van lichamelijke inspanning in combinatie met een optimale slaap beter presteerden op cognitieve testen dan personen die weinig actief waren en een suboptimale dan wel optimale slaap hadden. Ook gedurende de volgperiode werd een lage mate van lichaamsbeweging in combinatie met een te korte of lange nachtrust onafhankelijk gerelateerd aan slechtere cognitieve prestaties. Bovendien was een korte nachtrust in verband gebracht met een versnelde cognitieve achteruitgang. 

Lichaamsbeweging en slaapduur zijn belangrijke factoren die van invloed zijn op cognitieve functies en het risico op dementie. Lichamelijke activiteit en slaap moeten beiden in ogenschouw worden genomen om cognitieve achteruitgang te remmen.