Watermeloen verbetert hartslagvariabiliteit

De consumptie van watermeloensap verbetert de variabiliteit van de hartslag. 

Een verminderde hartslagvariabiliteit duidt op een minder goed functioneren van het autonome (onwillekeurige) zenuwstelsel en is in verband gebracht met een verminderde beschikbaarheid van stikstofmonoxide (NO) en een verhoogd risico op hart- en vaatziekten. 

Aan het onderzoek namen achttien gezonde mannen en vrouwen deel in een leeftijd van 18 tot 40 jaar. Ze kregen in willekeurige volgorde gedurende twee weken dagelijks 500 ml watermeloensap of een placebodrank. Na beide suppletieperiodes kregen de deelnemers een orale glucosetolerantietest waarbij ze 75 gram glucose innamen. Een half uur voor inname van de glucosedrank, één en twee uur erna werd de hartslagvariabiliteit gemeten.

Onder invloed van het watermeloensap bleef de hartslagvariabiliteit significant beter na consumptie van de glucosedrank ten opzichte van de placebodrank. Vóór consumptie van de glucosedrank werd echter geen verschil gezien tussen beide groepen. Dit suggereert dat een hogere glucosespiegel kan leiden tot een afname van de variabiliteit van de hartslagfrequentie.

Watermeloenen zijn rijk aan de aminozuren L-citrulline en L-arginine. Deze aminozuren zijn van belang voor de synthese van NO. De consumptie van watermeloensap verbetert dus de beschikbaarheid van NO. Vermoedelijk leidt een hogere NO tot een beter behoud van de hartslagvariabiliteit bij een verhoogde glucosespiegel.