Geen bescherming van het hart

Dr David Waters concludeerde dat vitamine C en E en hormoonvervangende therapie bij postmenopauzale vrouwen met coronaire hartziekte geen effect hadden. De behandelingen zouden zelfs slecht zijn. Echter er was nogal wat kritiek op de studie van dr Waters. Aan het onderzoek van Waters van het San Francisco General Hospital deden 423 postmenopauzale vrouwen met vernauwingen van de kransslagader tussen de 15% tot 75%. Deze Womens Angiographic Vitamin and Estrogen (WAVE) Trial had de opzet van een gerandomiseerd, dubbelblind, placebogecontroleerde studie. De vrouwen werden willekeurig verdeeld over vier groepen. Zij kregen één van de volgende behandelingen: dagelijks 0,625 mg oestrogeen (aangevuld met 2,5 mg medroxyprogesteron acetaat voor vrouwen die geen hysterectomie hadden ondergaan), een oestrogeengematchte placebo, 2-maal daags 400 IE vitamine E plus 500 mg vitamine C en een vitaminegematchte placebo. In de vijf jaar durende studie werd er gemiddeld om de 2,8 jaar een angiografie gemaakt. Uit de resultaten van de angiografieën bleek dat de progressie van de hartziekte zorgde voor een vernauwing van 0,047 mm/jaar in de hormoonvervangende therapiegroep, 0,024 mm/jaar in de oestrogeengematchte placebogroep, 0,044 mm/jaar in de vitaminegroep en 0,028 mm/jaar in de vitaminegematchte placebogroep. In totaal overleden er 44 vrouwen tijdens de studie; 14, 8, 16 en 6 in respectievelijk de oestrogeengroep, oestrogeengematchte placebogroep, vitaminegroep en vitaminegematchte placebogroep. De onderzoekers concludeerden dat oestrogeentherapie en vitaminen geen effect hadden op coronaire hartziekten en dat ze zelfs schadelijk zouden kunnen zijn. Dr John Hathcock van de Council for Responsible Nutrition, een belangenorganisatie van de voedingssupplementenindustrie, zegt dat de gebruikte hoeveelheid oestrogeen en vitaminen geen effect hebben, maar ook niet gevaarlijk zijn. Dr Jeffrey Blumberg van de Tufts University in Boston sluit zich hierbij aan. Hij zegt ook dat er geen significante verschillen zijn gevonden in de studie, dus dat d e resultaten aan het toeval kunnen worden toegeschreven. Ook bleken de patiënten in het onderzoek niet gestratificeerd, dat wil zeggen dat de onderzoekers er niet voor gezorgd hadden dat in elke groep ongeveer evenveel personen zaten met een bepaald percentage vernauwing van de kransslagader.