Micronutriëntentekort en antibioticaresistentie

Een tekort aan verschillende micronutriënten gaat gepaard met een andere samenstelling van de darmmicrobiota en een verhoogde kans op antibioticaresistentie.

In het experiment werden muizen gebruikt met een tekort aan verschillende micronutriënten. Het betrof een tekort aan zink, foliumzuur, ijzer, vitamine A en vitamine B12. Er werden ontlastingmonsters van de muizen geanalyseerd en vergeleken met die van muizen zonder deficiënties. 

Het darmmicrobioom en -viroom (virussen in de darm) waren veranderd onder invloed van een nutriëntentekort. Zo hadden muizen met een tekort aan voedingsstoffen een hoger aandeel van Enterobacteriën in hun darmflora ten opzichte van muizen zonder voedingstekorten. Tot deze bacteriefamilie behoren verschillende pathogene bacteriën zoals Salmonella en Escherichia coli. Ook werd een toename gezien van pathogene schimmels zoals Candida dubliniensis en bacteriofagen. Bovendien werd een tekort aan micronutriënten geassocieerd met een toename van genen gecodeerd door pathogene bacteriën die gerelateerd zijn aan antibioticaresistentie. 

Wereldwijd hebben ongeveer 340 miljoen kinderen meervoudige tekorten aan micronutriënten. Dit gaat gepaard met een verhoogd risico op ziekte en sterfte als gevolg van resistente bacteriën. De huidige studie toont een verband tussen nutriëntdeficiënties en antibioticaresistentie.